داستان برند جگوار؛ سمبل خودروهاي لوکس و اسپرت انگليسي (پارت 5)

مدل D تايپ در سال 1954 جاي‌گزين C تايپ شد و سال 1954، قهرماني لمان را به ارمغان آورد. در مجموع، تنها 53 دستگاه D تايپ توليد شد. سال 2016، نسخه‌اي از اين خودرو با قيمت 21 ميليون و 780 هزار دلار رکورد گران‌ترين جگوار کلکسيوني جهان را کسب کرد. مدل جاده‌اي D تايپ نيز با کد XKSS به تعداد 25 دستگاه توليد شد که امروزه بيش از يک ميليون دلار ارزش دارد.

دهه‌ي 1960 و ظهور E تايپ

سودآوري جگوار در سال‌هاي پس از جنگ جهاني دوم، سرمايه‌گذاري در توسعه و توليد محصولات جديد را سرعت بخشيد. دهه‌ي 50 ميلادي با موفقيت جگوار در فروش همراه شد اما فاقد يک مدل اسپرت عامه‌پسند با قيمت منطقي و عملکرد فني مسابقه‌اي بود. خودروهاي جاده‌اي اين شرکت، وزن نسبتا بالايي داشتند و البته همراه‌با تجهيزات لوکس، مناسب رانندگي در پيست محسوب نمي‌شدند.

جگوار E تايپ يا XK-E در سال 1961 رونمايي شد. اين خودرو توسط انزو فراري، مالک و مؤسس خودروسازي فراري با عبارت "زيباترين خودرويي که تاکنون ساخته شده است" تحسين شد. طراحي بدنه با الهام از هواپيماهاي جنگنده توسط مالکوم ساير (Malcolm Sayer) شکل گرفت تا يکي از بهترين خودروهاي آن زمان از نظر مهندسي آيروديناميک باشد. نسخه‌ي رودستر E تايپ با پيشرانه‌ي 3.8 ليتري 265 اسب‌بخار، تنها 1315 کيلوگرم وزن داشت. مدل 4.2 ليتري اين خودرو، با سرعت‌گيري صفر تا 100 کيلومتربرساعت 6.4 ثانيه و نهايت سرعت 240 کيلومتربرساعت، يکي از بهترين خودروهاي اسپرت جاده‌اي جهان در زمان خود بود. تا سال 1975، نسخه‌هاي مختلف جگوار E تايپ سري 1 و 2 و 3 با مجموع تيراژ 74 هزار دستگاه فروخته شدند.

جگوار مارک ايکس (Mark X) به‌عنوان محصولي پرچم‌دار و لوکس در سال 1961 معرفي شد. اين محصول حتي با نسخه‌ي پايه و پيشرانه‌ي 3.8 ليتري مشابه E تايپ، نهايت سرعت نزديک به 200 کيلومتربرساعت فراهم مي‌کرد. قيمت نهايي جگوار مارک ايکس، تقريبا نصف محصولات رورويس بود؛ اما چندان مورد توجه بازار جهاني قرار نگرفت. توليد اين خودرو طي 9 سال به مجموع فروش 24 هزار دستگاه رسيد تا جگوار حضور در کلاس سوپرلوکس و سدان‌هاي پهن‌پکر را کناربگذارد. طراحي مارک ايکس و خصوصا نماي چراغ‌هاي جلو، زبان طراحي جگوار در دهه‌هاي بعد را پايه‌گذاري کرد.

اتحاد ناموفق جگوار با بريتيش موتور

اواسط دهه‌ي 60 ميلادي با ادغام شرکت‌هاي خودروسازي انگليسي همراه بود. در شرايطي که جگوار فروش بسيار خوبي در داخل و خارج از کشور داشت، ويليام ليونز به فروش سهام خود رضايت داد. اين تصميم زماني گرفته شد که بنيان‌گذار جگوار، 64 سال داشت و علاوه‌بر کهولت به دليل فقدان وارث نگران آينده‌ي شرکت بود. سرانجام طي يک کنفرانس خبري، جگوار زيرمجموعه‌ي گروه صنعتي بريتيش موتور (BMC) اعلام شد. چند ماه بعد، بريتيش موتور نيز به هولدينگ ارتقاء يافت و BMH نام گرفت.

سال 1968، اتفاقي بزرگ و تاريخ‌ساز خودروسازي انگلستان را تغيير داد. شرکت‌هاي بريتيش موتور، ليلاند، آستين موريس و استاندارد تريومف، متحد شدند تا بريتيش ليلاند (BLMC) ظهور کند. اين رويداد، بخش اصلي مديريت شرکت‌هاي خودروسازي انگلستان ره در اختيار دولت بريتانيا قرار داد که البته نتيجه‌اي نامطلوب در پي داشت.

براي ثبت آگهي رايگان به سايت شهر 24 مراجعه کنيد.

داستان برند جگوار؛ سمبل خودروهاي لوکس و اسپرت انگليسي (پارت 1)

داستان برند جگوار؛ سمبل خودروهاي لوکس و اسپرت انگليسي (پارت 2)

داستان برند جگوار؛ سمبل خودروهاي لوکس و اسپرت انگليسي (پارت 3)

داستان برند جگوار؛ سمبل خودروهاي لوکس و اسپرت انگليسي (پارت 4)

داستان برند جگوار؛ سمبل خودروهاي لوکس و اسپرت انگليسي (پارت 5)

داستان برند جگوار؛ سمبل خودروهاي لوکس و اسپرت انگليسي (پارت 6)

داستان برند جگوار؛ سمبل خودروهاي لوکس و اسپرت انگليسي (پارت 7)